بررسی رابطه طرد اجتماعی و سلامت زایمان زنان ‏

طرح مسئله: بارداری و زایمان یکی از علل عمده بیماری، معلولیت و مرگ زنان است. اختلاف فاحش سطح سلامت زایمان زنان ایرانی با سطح استانداردهای جهانی و بالابودن شاخص مرگ زنان در اثر زایمان و عواقب ناشی از آن و تلاش برای کاستن از عواقب آن، این پدیده را به یکی از ضرورت های مهم ملی و جهانی تبدیل کرده است. هدف از این پژوهش بررسی اثرات طرد اجتماعی بر سلامت زایمان زنان است. روش:روش تحقیق پیمایش بوده و از طریق ابزار پرسشنامه گردآوری اطلاعات صورت گرفته است. جامعه نمونه مورد مطالعه 185نفر از زنان بستری در بخش زایمان بیمارستان دولتی شهرستان جوانرود بوده است. یافته ها: نتایج ضریب همبستگی نشان می دهد که بین میزان سلامت زایمان زنان و میزان طرد اجتماعی و ابعاد آن شامل طرد مدنی، طرد از رفاه اجتماعی، طرد از تولید اجتماعی  و طرد اقتصادی رابطه معناداری وجود دارد. همچنین انزوای اجتماعی و هر یک از ابعاد آن شامل احساس یاس، عجز و تنهایی با سلامت زایمان رابطه معناداری دارند. نتایج: نتایج بدست آمده از این پژوهش نشان می دهد که به ترتیب طرد از رفاه اجتماعی و طرد از تولید اجتماعی بیشترین تاثیرات رابر سلامت زایمان دارند. شاخصی که بیشترین تاثیرگذاری را بر سلامت زایمان دارد، طرد از رفاه اجتماعی است. این شاخص به شرایط    بخش های زایمان مربوط است و اصلاح آن تأثیرات سریعتری را در بر دارد. نکته جالب توجه در نتایج این پژوهش اثر قابل توجه طرد از تولید اجتماعی و طرد مدنی به ترتیب در انزوای اجتماعی می باشد که گویای این مسئله است که برای تاثیر برانزوای اجتماعی و نهایتاً سلامت زایمان، ابتدا باید مؤلفه های طرد از تولید اجتماعی (که عموماً به روابط اجتماعی و اثر حمایتی آنها و مشارکت در امر بهداشت و درمان توسط زنان مربوط است) را مورد نظر قرار دهیم. با افزایش ارتباطات مؤثر در امر سلامت زایمان و مشارکت افراد در امر بهداشت و درمان، انزوا کاهش یافته و سلامت زایمان نیز بیشتر تأمین می شود. کنترل و کاهش تبعیض های جنسیتی، خشونت، تبعیض قومی و رعایت منشور حقوق بیمار در بیمارستان با کاهش طرد مدنی و در نتیجه کاهش انزوا باعث افزایش سلامتی زایمان می گردد. طرد مدنی که با مؤلفه های تبعیض جنسیتی، خشونت، تبعیض قومی و عدم رعایت حقوق درمانی سنجیده شده است، امروزه بسیار بیشتر ازعوامل زیستی (به تنهایی) بر سلامت افراد مؤثر باشد.